Do końca roku pozostało jeszcze kilka miesięcy, ale już jest jasne, że w muzycznej księdzie roku 2021 Olivia Rodrigo ma zapewnione kilkanaście stronic. Lista jej sukcesów i rekordów, które przyniosły jej pierwsze single oraz wydany w maju debiutancki krążek, budzi podziw. Świat oszalał na jej punkcie. Czy oszalałem również ja? Z uwagi na wiek chyba już troszkę nie jestem odpowiednim odbiorcą treści, które proponuje Rodrigo, ale... Z nieukrywanym zainteresowaniem przyjąłem od tej dziewczyny bilet, który ostatecznie zapewnił mi satysfakcjonującą podróż w czasie i powrót do burzliwego, emocjonalnego okresu z czasów licealnych. Mógłbym zgrywać teraz dziadersa i ponarzekać, że miłosne i egzystencjonalne rozterki Olivii są przedramatyzowane (bo są), ale któż z nas w wieku osiemnastu lat nie przeżywał błahych sytuacji, które traktował na śmierć i życie. Kto przykładowo nie miał chwil zwątpienia, nie przeżył miłosnego rozczarowania, zawiódł się na przyjacielu i sam popełniał błędy, które z perspektywy czasu wydają się żałosne, a może nawet tragikomiczne. Przyznaję się, że zdarzało mi się niezdrowo ulegać gorączce dojrzewania i może dlatego "czuję" ten album. Olivia umiejętnie przekłada na muzyczne warstwy te nastoletnie emocje i nie dziwię się, że staje się bohaterką wśród młodszego pokolenia. Z elegancją sięga po swoje rozpięte inspiracje muzyczne, ale trudno tu mówić o odtwórczej pracy, nawet jeśli zdarza się jej bezpośrednio sięgać do twórczości Taylor Swift. Ta jest jedną z jej największych idolek i w wielu momentach to słychać, lecz nie w postaci typowo mainstreamowych konstrukcji kompozycyjnych, a bardziej Olivia dąży w kierunku singer-songwriterskiego kunsztu z zeszłorocznych płyt o wiele bardziej doświadczonej i utytułowanej koleżanki z branży (znamienne, że Taylor publicznie chwali twórczość Olivii). Lubi również sięgać po alternatywne rozwiązania, które przywołują dokonania Lorde. Ale nie stroni również od niespodzianek. Otwierający "Sour" utwór "Burtal" jest wręcz pokazaniem środkowego palca w stronę tych, którzy skategoryzowali ją przedwcześnie wyłącznie w szufladce muzyki pop. Olivia potrafi drasnąć rockowym pazurem i ukłonić się w stronę pop-punku, przypominającym styl Avril Lavigne, o czym przekonuje dobitnie też na singlowym "Good 4 You". Wrócę jednak do "Brutal", bo tekstowo jest on jasnym, bezpośrednim i niecenzuralnym wykładem myśli, które kotłują się w tej młodej duszyczce.
And I'm so sick of seventeen
Where's my fucking teenage dream?
If someone tells me one more time
"Enjoy your youth", I'm gonna cry
Ta szczerość i otwartość liryczna Olivii jest jej
chyba największym obecnie atutem. Ale skoro sama przyznaje się, że wzoruje
się w tym aspekcie również na Phoebe Bridgers (znakomity wybór!), to nie
może być inaczej! Dodatkowa ma całkiem niezłe warunki wokalne i choć może
nie jest posiadaczką barwy, która powodowałaby przypływ ciarek, to jej głos
jest bardzo przyjemny w odbiorze. Charakter i charyzma to cechy, które w tym
momencie dopiero się u niej rozwijają, ale sprawia wrażenie sympatycznej
dziewczyny. Weryfikacja jej gwiazdorskiego potencjału przyjdzie z czasem,
ale jestem ciekawy jej kolejnych kroków i tego, jak po latach będzie
odnosiła się do emocji, które obecnie towarzyszą w jej życiu. Teraz z tym
bardzo udanym debiutem, który mnie porwał i właściwie nie znajduję tam
słabszych momentów, Olivia Rodrigo ma swoje pięć minut! I jestem dobrych
myśli, że w przyszłości będzie nas dalej pozytywnie zaskakiwała.
Do Olivii i jej debiutu mam zamiar jeszcze powrócić w nieco dłuższym i
unikalnym tekście, którego konstrukcja jest czasochłonna i sam nie wiem, czy ostateczny efekt będzie satysfakcjonujący. Trzymajcie
kciuki!
.png)
.png)