Wspominałem o tej historii już przy okazji recenzji debiutanckiego albumu "Ciche dni" Kaśki Sochackiej, ale muszą ją w tym miejscu powtórzyć. 26 października 2019 roku pędziłem autkiem do Torunia na koncert duetu Ziela, słuchając przy tym świętej pamięci radiowej Trójki. Swoją audycję prowadził Piotr Stelmach, który właśnie tamtego wieczoru po raz pierwszy w eter puścił "Wiśnię"... Cios! Przez te kilka minut czułem jakbym jechał w slow motion. Emocjonalnie zostałem powalony na łopatki. 

 

Ponad trzy lata później znów podróżuję do Torunia. W głośnikach wybrzmiewają cudowne, poruszające melodie z "Cichych dni" i z niecierpliwością odliczam kwadranse do pierwszego solowego koncertu Kaśki Sochackiej w Grodzie Kopernika! 

 

Marzyłem o tym klubowym koncercie i spotkaniu z Kaśką od marca! Po drodze widziałem co prawda jej występ na wrocławskim Stay Wild Festival i choć było to doznanie idealnie trafiające w środek mego serducha, to jednak wiadomo, że takie koncerty nie mogą się równać z tymi z tras klubowych. Z tym większą radością pojawiłem się pod sceną toruńskiego Lizard Kingu i liczyłem na muzyczne, unoszące w niebiosa cuda. I już Wam zdradzę: nie zawiodłem się! 

Najpierw na scenę wkroczyli koledzy z zespołu: Andrzej Rajski zasiadł za perkusją, Lesław Matecki chwycił za gitarę elektryczną, a Paweł Harańczyk stanął za klawiszami. Przy każdym z nich stały staroświeckie lampy, które, po sprawdzeniu instrumentów, zapalili. Ostatnia z nich czekała wejście Kaśki Sochackiej. Skromnie ubraną w czarny golf artystkę przywitały gromkie oklaski licznie zgromadzonej publiczności. Stanęła za klawiszami i mikrofonem, z boku gitara akustyczna, chwila emocjonalnej ciszy i następnie popłynęły pierwsze wokalne czary z utworu "Jeszcze"! Och i ach! Głos Kaśki jest niebiańsko nieskazitelny! Imponujący! I skradający każdy kawałek serducha! A jeśli jeszcze dodać do tego perfekcyjną realizację dźwięku – delicje dla ucha! Naprawdę pod tym względem technicznym był kosmos! I tak przez kolejne minuty Kaśka uwodziła nas na przemian przepięknymi utworami z debiutu, z wcześniejszej EP-ki "Wiśnia" i... nie tylko! Otóż nie zabrakło wspaniałych niespodzianek! Mieliśmy tę niebywałą przyjemność usłyszeć aż trzy utwory, które znajdą się na nadchodzącym mini albumie "Ministory", którego premiera już tuż tuż, bo 26 listopada! I trzeba przyznać, że te kompozycje wyrzeźbione w ostatnich miesiącach z Olkiem Świerkotem są intrygujące, zaskakujące i odważne. Odważne we wprowadzeniu elektronicznych elementów i odświeżających form wokalnej ekspresji. Z tych wykonań zdecydowanie największe wrażenie na mnie wywarł utwór "Tańcz". Instrumentalna końcówka była genialna! Wspólna kreacja przez zespół narastającej dramaturgicznie ściany dźwięku i kulminacyjny zwrot w stronę tanecznego rytmu – totalne zaskoczenie! Uwielbiam, gdy tęskna, stonowana singer-songwriterska atmosfera zderza się z takim instrumentalnym rozmachem! Dobitnym przykładem tego jest dla mnie utwór "I Know The End" Phoebe Bridgers i w podobnym kierunku została skonstruowana kompozycja "Tańcz".  Dla mnie sztos, a i zauważyłem po tanecznych reakcjach osób wokół mnie, że ta kompozycja zyskał szczere uznanie. A skoro już tu napomknąłem o Phoebe, to nie da się ukryć, że Kaśka często była do niej porównywana, bo obie poruszają się po podobnej emocjonalnej płaszczyźnie. Kreują taki pozytywny smutek, który ma na celu wyzwalać i podnosić na duchu. I na tym toruńskim koncercie można było zanurzyć się w oceanie melancholii, ale gdzieś u każdego z nas, jestem tego pewny, rosły równocześnie skrzydła nadziei i zrozumienia, że komplikacje, smutki, nieszczęścia, łzy są nierozłączną częścią naszego życia. Twórczość Kaśki ma w sobie terapeutyczne właściwości, które na żywo ujawniają się ze zdwojoną mocą, także dlatego, że kompozycje z płyt na scenie nabierają większego rozmachu i emanują pozytywniejszą energią. Ja byłem w skowronkach przez cały koncertach, ale najbardziej odpływałem, i nie było to dla mnie zaskoczeniem, przy takich utworach jak rozdzierające serce "Z soboty na niedzielę", urzekające "Spędź ze mną trochę czasu jeszcze", dramatyczne "Boję się o Ciebie", czy tkliwa "Wiśnia". Ale właściwie mógłbym tu przywołać całą setlistę (podrzucam ją w fotorelacji) – ten występ po prostu nie miał słabego momentu. No chyba nikt u nas tak pięknie w tym roku nie wzrusza, kołysze i tuli jak Kaśka Sochacka! 

 

To był wspaniały koncert, który, choć może charakteryzował się sporą dozą subtelności i skromności, to jednak wypełniony był emocjonalnym przepychem. Magia!

 

I jeszcze jedna kwestia. Czymś niesamowicie przepięknym było móc obserwować ten często pojawiający się, delikatny, uroczy uśmiech na twarzy Kaśki. To był obraz osoby, która właśnie spełnia swoje największe marzenia, na których realizację czekała bardzo, bardzo długo. Proszę jeszcze wiele takich uśmiechów zachować, bo to paradoksalnie dopiero początek przepięknej muzycznej podróży! Dzięki Kaśka za ten cudny wieczór!     

 

 

Sylwester Zarębski

PM

11.11.2021