To już szósta edycja tego bluesowego święta, organizowanego w pobliskim mi Świeciu. Od początku z przyjemnością obserwuję  rozwój tej imprezy i w końcu czas trochę więcej miejsca poświęcić temu festiwalowi na blogu. W tym roku impreza rozrosła się do trzech dni. Postanowiłem odpuścić występy w sali kinowej i poprzestać na dwóch dniach, odbywających się w scenerii świeckiego amfiteatru. Zastrzegam od razu, że znawcą bluesa wielkim nie jestem, więc bardziej bazuję na osobistych wrażeniach i odczuciach ;)

Na 10 czerwca zaplanowane były trzy koncerty. Rozpoczął Sebastian Riedel z zespołem Cree. Przedstawiać chyba nie trzeba. To moje drugie spotkanie z ich muzyką na żywo i drugi bardzo solidny koncert. Nad całością oczywiście unosił się duch Dżemu, choć Sebastian gra swój autorski materiał. Myślę, że ojciec spokojnie byłby z niego dumny. Ma w swoim dorobku parę naprawdę fajnych kawałów i jest ponadprzeciętnym gitarzystą. Zrobił jeden wyjątek. Podczas bisu wybrzmiał "Sen o Victorii". I gdy tak spojrzałem sobie na powiewające flagi radiowej Trójki, to tego dnia ten utwór nabrał innego znaczenia. Czy ja wspomniałem o radiowej Trójce? Tak, już od bodaj dwóch lat patronem tej imprezy jest Trójka, a sympatykiem i prowadzącym (wespół z Andrzejem Jerzykiem) jest Piotr Baron :) 

Czas na pierwszego zagranicznego gościa. Henrik Freischlader Trio. Henrik to niemiecki bluesman, mający już za sobą występy, chociażby, z Joe Bonamassą. Bardzo stylowy to był koncert. Taki blues w  czystej postaci. Fajnie basista uzupełniał głosem Henrika - ten element bardzo przypadł mi do gustu. Wyróżnię jeszcze niezłe solo perkusisty na początku koncertu. Przeplatały się ze sobą piosenki wolniejsze i te bardziej energiczne. Wyszedł całkiem przyjemny koncert. Henrik to ogólnie fajny gość, ciągle gdzieś przechadzał się po terenie festiwalu i nie odmawiał wspólnych fotografii z publicznością ;)

Gwiazdą wieczoru był jedyna i niepowtarzalna Natalia Przybysz. Wyświechtane frazesy? Myślę, że w tym przypadku nie aż tak za bardzo. Koncert rozpoczął się z małymi problemami technicznymi, wokal Natalii również był słabo wyeksponowany, ale dość szybko akustycy sobie z tym poradzili i mogliśmy już w pełni delektować się jej ciepłym głosem. I to ciepło było baardzo potrzebne w tę mroźną noc! Chłód trochę przeszkadzał w pełnym i spokojnym odbiorze muzyki. Dawał się też we znaki Natalii, która walczyła ostatnio z  chorobą gardła. Stąd nie było bisów. Ale podstawowy set i tak zawierał dużo dobra, że w pełni to wystarczyło by być usatysfakcjonowanym. Przede wszystkim zabrzmiały dwa covery Janis Joplin: "Ball 'n' Chain" oraz genialne "Kozmic Blues", przy którym lekko odleciałem. Odegrana została w całości płyta "Prąd". Świetnie z niej oczywiście wypadły takie numery jak "Miód", "Nie będę twoją laleczką", "Nazywam się niebo", czy energiczne "XJS".  Pojawiły się też inne covery: "Dokąd idziesz" zespołu Breakout i "SOS" Kabaretu Starszych Panów. Koncert zakończył się urokliwie odśpiewanym przez publiczność utworem 'Sto lat". Mimo wszystko, trochę lepiej wspominam połowę jej koncertu z zeszłorocznego Open'era, ale i tak to był udany występ mimo niesprzyjających warunków. Nawiązując do jednego utworu Natalii, była ona tego wieczoru Królową Śniegu :)

Dzień 2 - Big Blues Orchestra

GALERIA