Na wstępie od razu zaznaczam, że w tej kolejnej odsłonie Aktualnie w Głośnikach nie uwzględniałem premier z ostatniego piątku maja. Po pierwsze dlatego, że ten tekst publikuję wyjątkowo wcześniej ze względu na wyjazd do Barcelony na Primaverę. Po drugie – w minionym miesiącu nadrabiałem też zaległości z poprzednich miesięcy. Koniec końców i tak udało się skonstruować bogate zestawienie świetnych albumów! Bohaterami maja zostali u mnie: Blondshell, Alexandra Savior, Men I Trust, Blauka, Momma, Skunk Anansie, Low Island, Antony Szmierek, Sad Smiles, Gigi Perez, Chloe Qisha, Sunday (1994), Sarah Julia, Tash Sultana! Miks moich ulubieńców oraz świeżych muzycznych odkryć! Nie przedłużam tego wstępu – zapraszam do eksploracji tego tekstu i życzę przyjemności!

ALEXANDRA SAVIOR – "BENEATH THE LILYPAD"

 

 

Na trzeci album Alexandry Savior przyszło nam czekać 5 lat, ale było warto. Artystka nie proponuje nam rewolucji w swoim brzmieniu, a wręcz przeciwnie – jeszcze bardziej zagłębia się w eterycznej i filmowej atmosferze. Kolekcja jedenastu kompozycji na "Beneath The Lilypad" zachwyca rozkosznymi orkiestralnymi instrumentacjami, jazzowym sznytem oraz tym niebiańskim wokalem Alexandry. Tu wszystko płynie w zupełnie innym wymiarze czasu. Leniwie, melancholijnie, tkliwie, sennie i marzycielsko. Trudno nawet wyróżnić poszczególne kompozycje (choć niewątpliwie single z ukrytym popowym blaskiem), bo całość jest niezwykle ze sobą spójna. Ten album staje się wręcz synonimem nastrojowej intymności. Poetyckie, klimatyczne i najbardziej dojrzałe oraz pisane na własnych warunkach dzieło Savior. Bo warto dopowiedzieć, że ten album to również istotny zapis jej zmagań z porażkami, własną psychiką, ale także docenienie odnoszonych triumfów i korzyści wynikających z odzyskanej twórczej swobody po odejściu z większej wytwórni. To słychać i czuć, że przez Savior na tym albumie przemawia większa pewność siebie względem poprzednich dzieł. 

 

MEN I TRUST – "EQUUS CABALLUS"

 

"Equus Caballus" to drugi album wydany przez Men I Trust w tym roku. Poprzedni "Equus Asinus" ukazał się w połowie marca i choć oferował typowe dla tego kanadyjskiego zespołu dream, indie popowe brzmienie z chillwave’ową aurą to w zderzeniu z zawartością tego drugiego materiału, okazał się zaledwie przystawką do dania głównego. By było jasne – Asinus nie był albumem złym, ale nieco za bardzo eksperymentalnym, akustycznym, folkowym i po prostu bez wyrazistych kompozycji. Dopiero na Caballus Men I Trust rozpędzają się (choć nadal w trybie slow motion) do oczekiwanej od nich hipnotyzującej dynamiki, otaczają gęstszą atmosferą i z mistrzowską precyzją rzeźbią dream-popowe klejnoty. Eteryczny i syropowy wokal Emmanuelle Proulx wlewa bez wysiłku słodycz do uszu, a mięciutki bas, subtelne gitary i szczypta mglistych syntezatorów zapewniają majestatyczny i bujny groove w takim wintydżowym stylu lat 80. Swoje miejsce na tym krążku znalazły single wypuszczane w poprzednich latach w nieco zaktualizowanych miksach: "Ring of Past", "Husk" i "Billie Toppy". Znakomite numery, które napędzają całość, ale generalnie wszystkie kompozycje również błyszczą wysmakowaną produkcją, dopracowanymi szczegółami instrumentalnymi, błogimi harmoniami, czułą tęsknotą i sielankowymi krajobrazami rodem z rąk słynnego malarza Johna Constable'a. Piękny i absolutnie relaksujący album.   

 

BLAUKA  – "WOLTA"

Dotychczas moje kontakty z Blauką – duetem Georginy Tarasiuk i Piotra Lewańczuka były incydentalne, ale za sprawą przepięknych singli promujących ich nowe wydawnictwo oraz pod wpływem cudnego koncertu podczas Next Festa przygotowałem dla nich osobny pokój w moim sercu. I całym materiałem na albumie "Wolta" utwierdzają mnie w słuszności dokonania tego czynu! Może nawet na końcu roku rozrośnie się on do rozmiarów luksusowego apartamentu? 

 

Georgina i Piotr powrócili po dłuższej przerwie z kolekcją doprawdy fantastycznych, spójnych, równych jakościowo piosenek. Jak sam duet opowiada w materiałach prasowych: "To płyta śmiała i osobista – muzyczna i emocjonalna wolta w pełnym znaczeniu tego słowa. Każdy utwór opowiada osobną historię, tworząc razem spójną narrację o zmianie, utracie, skrajnościach, ale też o odnalezieniu siebie na nowo". I ten liryczny proces godzenia się z nieustanną sinusoidą nastrojów emocjonalnych szczypie za serce, a warstwa dźwiękowa oparta na rozmytych dream-indie-popowych teksturach to aksamit dla uszu. Melodie są przy tym niezwykle chwytliwe, a wokal Georginy olśniewa. Czysta muzyczna przyjemność!  

 

 

 

 

 

SAD SMILES – "BUNT"

GIGI PEREZ – "AT THE BEACH, IN EVERY LIFE" (KWIECIEŃ)

Popularny utwór "Sailor Song" docierał do moich uszów za pośrednictwem fal radiowych już jakiś czas temu i... Absolutnie byłem przekonany, że śpiewa to jakiś nieznany mi męski singer-songwriter. Shazama nie odpalałem, więc przez dłuższy czas żyłem w nieświadomości, że za tę kompozycję odpowiada Gigi Perez – 25-letnia kubańsko-amerykańska piosenkarka o głębokiej wrażliwości i obdarzona właśnie tą niespotykanie głęboką, altową tonacją wokalu. Kolekcja dwunastu kompozycji na jej debiutanckim albumie to zestaw folk-popowych, poetyckich łamaczy serc. Istotne są konteksty, bowiem ten materiał powstał po serii osobistych tragedii i sukcesów, w tym śmierci starszej siostry na początku pandemii, miłosnemu rozstaniu, viralowym sukcesie pierwszego singla "Sometimes (Backwood)", współpracy z wielką wytwórnią i późniejszym odejściu z niej. Ta sinusoida wydarzeń przełożyła się na dzieło o wyjątkowo silnym ładunku emocjonalnym. Podłoże dźwiękowe stanowią zaś masywne gitary akustyczne z okazjonalnymi klawiszami lub ozdobnikami smyczkowymi i bardzo małą ilością perkusji. Pierwsze skrzypce odgrywa tu wokal Gigi, który potrafi być intensywny oraz intymny. Zapadający w pamięć. Gorzej nieco z samymi w sobie piosenkami, które jakoś szczególnie nie zostały ze mną na dłużej. Niezrozumiała jest również dla mnie obecność w tym zestawie kawałka "Twister" z kompletnie niepotrzebnie przetwarzanym wokalem i pulsującą subtelnie elektroniką. Niemniej szczególnie sympatycy emocjonalnego folk-indie-popu powinni zaznajomić się z tą propozycją i warto obserwować dalszy rozwój kariery Gigi. Jej sceniczny potencjał będzie można zresztą sprawdzić na tegorocznym Open'erze.

 

 

➖ ➖ ➖